کره زمین را لایه ضخیمی از هوا به نام اتمسفر یا جو پوشانده است. اتمسفر زمین امکان پیدایش و ادامه حیات روی این کره را فراهم کرده است. هوایی که همه ما تنفس می‌کنیم از همین اتمسفر است. این اتمسفر ما را در برابر برخی تابش‌های خطرناک خورشید محافظت می‌کند. اتمسفر کره زمین به چندین لایه تقسیم شده که هر یک با دیگری فرق می‌کند. پایین‌ترین لایه‌ای که تا ارتفاع ۱۲ کیلومتری سطح زمین می‌رسد، تروپوسفر نامیده می‌شود که آب و هوای زمین در این لایه شکل می‌گیرد. لایه دوم هوا که از ارتفاع ۱۲ کیلومتری تا ۵۰ کیلومتری از سطح زمین می‌رسد، استراتوسفر نامیده می‌شود. لایه ازن در نقطه بین ۱۵ تا ۳۰ کیلومتری سطح زمین و در وسط لایه استراتوسفر واقع شده است. در این لایه اثری از باد نیست و هوا گرم است. آنچه باعث گرمی هوا می‌شود، همین گاز ازن است که بیشتر اشعه ماوراءبنفش خورشید را جذب می‌کند. لایه ازن مانع رسیدن بخش بزرگی از اشعه فرابنفش به سطح کره زمین می‌شود که مقدار کمی از این اشعه، برای ما مفید است ولی مقدار زیادش فاجعه به بار می‌آورد. به همین علت می‌گویند باید مراقب باشیم تا دستگاه‌هایی که به فضا می‌فرستیم صدمه‌ای به لایه ازن نزنند.