واژگان درس هفتم فار سی نهم

درس هفتم

( پرتو امید )

قالب شعر : غزل                             شاعر:حافظ شیرازی

دیوان: مجموعه ی اشعار که در یک کتاب جمع می شود.

نامه زندگی: کتاب زندگی

حکیم: خردمند ،دانا

متفکر:خردمند ، اندیشمند

فرزانه:خردمند و دانا

عرفان: شناخت حقیقت خداوند

ژرف: عمیق ، وسیع ، بزرگ

مشخصه: ویژگی ، خصوصیت

انتقاد : نقد کردن

تباهی : آشفتگی ، نابه سامانی ، خرابی

جسورانه : دلیرانه گستاخانه

طنز: نوعی نوشته است که به ظاهر خواننده را می خنداند اما در پس تبسم به برخی از مسایل فرهنگی و اجتماعی –سیاسی توجه می دهد.

ظریف: دقیق ،آراسته

کارساز: مفید،مؤثر

طعن : طعنه ، سرزنش

لعن:لعنت

هجو: سرزنش کردن کسی بر شمردن عیب ها و بدی های او خواه به حقیقت و خواه به ادعا در شعر یا نثر

رهنمود: پیشنهاد ، توصیه ای که برای حل مشکل کسی مطرح می شود.

کنعان: نام شهری در فلسطین قدیم که وطن یعقوب ، پدر یوسف بود.

احزان: جمع حزن ، اندوه ها

غم دیده : غمگین

به : بهتر

شوریده: آشفته

سامان : آرام و قرار ، نظم

دور گردون : گردش روزگار ،

گردون : آسمان

دو روزی : مدتی کم

مراد: آرزو ، هدف

دایماً : همیشه

هان: آگاه باش

واقف: آگاه ، باخبر

سرّ: راز

سرِ غیب : راز الهی

فنا : نابودی

بنیاد : اساس ، اصل

اَر : مخفف اگر

شوق : میل ، اشتیاق

مغیلان :گیاه خاردار که میوه ای شبیه باقلا دارد.

بس : بسیار

مقصد : هدف

بعید : دور

کان: مخفّف که آن

گرچه : مخفّف اگر چه

کنج : گوشه ، زاویه

خلوت : تنهایی

وِرد: ذکر و دعای زیر لب ( با واژه «وَرد» به معنی گل سرخ ، اشتباه نشود )

کپی برداری بدون ذکر منبع کاملا حرام میباشد و برخورد جدی صورت میگیرد .